شهرک‌های صنعتی در توسعه اجتماعی و فرهنگی سکونتگاه های روستایی

صنعتی شدن به عنوان یک تصمیم سرنوشت ساز برای توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورهای در حال رشد ضروری محسوب می‌شود. ایجاد شهرک ­های صنعتی در نواحی روستایی می‌تواند در تثبیت و نگه داشت جمعیت،تأمین اشتغال و افزایش درآمد برای روستاییان مؤثر باشد. براین اساس در دو دهه اخیر، استقرار صنایع در نواحی روستایی در قالب شهرک ­ها و نواحی صنعتی با هدف دستیابی به توسعه روستایی مورد توجه برنامه­ ریزان قرار گرفته است. به طوری که تا پایان سال 1389 تعداد نواحی صنعتی مصوب در کشور ما برابر با 335 ناحیه بوده است که این روند منجر به تغییرات عمده­ای در مناطق روستایی شده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان اثرگذاری ایجاد شهرک ­های صنعتی بر توسعه اجتماعی و فرهنگی روستاییان است که در این پژوهش کارگران روستای حیدرآباد و روستاهای همجوار به صورت نمونه انتخاب شده­اند. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کاربردی و از نظرماهیت توصیفی-تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ­ایی و میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل 113 نفر از کارگران روستایی شاغل در 12 واحد تولیدی (50 درصد واحدها) شهرک صنعتی گرگان 2 و شامل دوگروه است، گروه اول (A ) 45 نفر ازکارگران ساکن در روستاهای اطراف حیدر آباد که روزانه به شهرک ایاب وذهاب می کنند و گروه دوم (B ) که 68 نفر کارگران ساکن در خود روستای حیدرآباد هستند که مورد پرسشگری قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می ­دهد تأسیسات شهرک صنعتی باعث افزایش اشتغال و کاهش مهاجرت روستایی بویژه در روستای حیدرآباد شده است.